Een week krabben en schuren

Terwijl deze week de werkloosheidscijfers van het CPB ons om de oren vlogen, was er in Woudsend bij de Breehorn werf geen tekort aan werk. Samen met mijn broer Wouter ben ik de hele week bezig geweest om alle oude lagen antifouling, een soort verf die aangroei moet voorkomen, weg te krabben en schuren.

Alleerst hebben we met de hogedrukspuit de eerste laag antifouling eraf gespoten om vervolgens met een krabber de volgende lagen te verwijderen. Dit is echt een heidens karwei (understatement) omdat je veel boven je macht moet werken. Eigenlijk zou je het schip ondersteboven willen leggen maar ja dat gaat helaas niet. Na het krabben wat ongeveer drie dagen in beslag nam, hebben we nog bijna twee dagen geschuurd om de laatste restjes antifouling eraf te krijgen zodat alleen de primer overbleef. Als voorlaatste stap hebben we met plamuur de onevenheden weggewerkt.

Op maandag nog 'even' alles een keer licht opschuren. En dan is de het onderwaterschip gereed voor het opnieuw aanbrengen van een laag primer, een laag harde antifouling met daaroverheen een zachte antifouling. Het zwaarste werk is hiermee wel achter de rug en dat geeft nogal wat voldoening. Met een onderwaterschip dat straks zo goed als nieuw is, kan de Pjotter er voorlopig weer tegenaan!

Afspuiten van de eerste laag antifouling met de hogedrukspuit

Afkrabben van de antifouling met krabber

Vervolgens laatste restjes wegschuren

Normaal heeft Wouter niet zo'n wit voorhoofd

Met plamuur alle onevenheden wegwerken

Het resultaat, klaar voor nieuwe antifouling

Vertrekkersboot in wording

Afgelopen vrijdag (de 13e..) heb ik de Windpilot Pacific windvaanstuurinrichting op de spiegel van de Pjotter geplaatst. Omdat er al eerder een Windpilot Pacific op heeft gezetten, was het een kwestie van 'even' de vier oude gaten doorboren. Na het boren van het eerste gat heb ik de mount erop geplaatst om te zien hoe het allemaal zou passen. Bleek dat het ongeveer 2cm uit het lood uit zou komen. Een telefoontje naar Peter Fortmann van Windpilot gaf opheldering. Blijkbaar is de mount van de Pacific in de afgelopen jaren 2.5cm breder gemaakt. Dus werd het toch nog een kleine puzzel en wat een makkelijk klus zou moeten zijn, nam meer tijd in beslag dan gedacht. Waarom is dit toch altijd zo?

Maar goed na wat passen en meten zit het er allemaal mooi op en moet ik alleen de zwemladder nog plaatsen aan stuurboord. Met de installatie van de Windpilot wordt onze Breehorn weer wat meer een 'echte vertrekkersboot'.

Botsing Iridium satelliet

Blij dat we zijn deze week met de aanschaf van een gloednieuwe 9505A Iridium telefoon met datakit lees ik net het volgende bericht. Blijkt dat een van de Iridium satellieten een botsing heeft gehad met een Russische satelliet ergens boven Siberie. In de afgelopen 20 jaar hebben er slechts drie kleine botsingen plaatsgevonden, dit is dus uniek. Hebben wij weer....

Sowieso klopt de naam Iridium al niet omdat het bedrijf vernoemd is naar het scheikundig element met atoomnummer 77 maar in de praktijk hebben ze 'slechts' 66 satellieten in de ruimte. Nu dus 65 maar er wordt snel een reserve satelliet in omloop gebracht en het probleem zal dus ruim verholpen zijn voordat wij gebruik gaan maken van onze Iridium. Gelukkig maar!

Een koud tochtje naar de Breehorn werf

Het is inmiddels een week geleden dat mijn vader en ik de koude tocht van Volendam naar Woudsend maakten. We hadden de wekker vroeg gezet, koffie en snel ontbijt, in de auto naar Volendam en rond 08:00 konden we losgooien. Met een goed windje uit een zuidelijke richting ging het lekker richting Enkhuizen.

Helaas had de Webasto er die dag geen zin in (waarschijnlijk te koud...) en hebben we maar een bloempot omgekeerd op het gasfornuis gezet als een soort verwarming. Dat werkte wel aardig zodat we af en toe even de handen konden warmen.

De nieuwe Quantum zeilen doen het voor de wind in ieder geval al prima is onze conclusie.

Dichter bij de sluis van Enkhuizen zagen we wat bijeen gewaaide ijsschotsen liggen. We vonden dat wel interessant en gingen dus even wat dichterbij kijken. Minder leuk werd het toen we zagen dat het ijsveld steeds breder werd en zo de doorgang naar de sluis blokkeerde. We hadden dat natuurlijk wel kunnen bedenken met de windrichting maar we hadden niet gedacht dat er nog zoveel ijs zou drijven op het Markermeer.

Met gestreken zeilen hebben we toen op de motor geprobeerd ons een weg door het ijs te banen. Na ongeveer 50 meter zaten we echter muurvast. Sommige stukken ijs kleurden rood van de anti fouling. Omdat we niet de ambitie hadden om net als Henk de Velde in het ijs te overwinteren, zijn we langzaam achteruit gevaren tot we konden draaien. Dit ging niet erg soepel en af en toe klapte de schroef hard op een stuk ijs.


Gelukkig ging het allemaal goed en zetten we koers richting Lelystad. Een niet bezeilde koers dus op de motor, een goed moment voor de erwtensoep. Omdat we niet via Lemmer naar Woudsend konden, moesten we Stavoren blijven aanhouden als bestemming. Best een stuk omvaren maar op een leeg IJsselmeer was het best wel heel mooi. We zijn nog wel een zeilboot tegengekomen, de 'Rebel' een Victoire 1200. Veel betonning is weggehaald vanwege het ijs denk ik. Bij het Vrouwenzand was het dus wel even opletten geblazen. Net op tijd (16:45) kwamen we bij de sluis in Stavoren aan en konden we het Johan Frisokanaal in.

Toen we op het Heegermeer aankwamen was het inmiddels volledig donker en moesten we op de tast het meer over. Gelukkig ligt de betonning, die overigens onverlicht is, op een rechte lijn en met behulp van de schijnwerper ging dat wel aardig. Toen we eindelijk het Heegermeer over waren gestoken, kwamen we nog twee keer vast te zitten in een ondiepe sloot maar om 20:15 waren we dan eindelijk bij de Breehorn werf. Twaalf mooie maar koude uren op het water.